Het is een bekende uitspraak, in ieder geval onder schrijvers.
Ook mij is het al een paar keer overkomen.
Hoofdstukken in een boek, die erg mooi waren, maar die eigenlijk niet helemaal passend.
Interessant en leuk om te lezen, maar te veel.
Het zijn lastige beslissingen die je moet nemen.
Het duurt even om een hoofdstuk of een stuk tekst te schrijven en aan te passen.
Ik ben bezig met het schrijven en illustreren van een nieuw boek:
Daan de dolfijn met sproeten.
De afgelopen weken is het proefgelezen.
Erg enthousiaste reacties: wat een leuk boek, vlot geschreven, humor …
Maar wel wat veel personages, die door elkaar gehaald werden, ook qua namen.
Dat is natuurlijk niet wat je wilt als auteur.
Dus …
Er moest iets gebeuren.
Maar wat?
In de vakantie veel erover nagedacht.
Tijdens het wandelen, de autoritjes.
Ik kwam er niet uit.
Wie moest er uit het boek?
Welke gevolgen had dat?
Werd het verhaal er niet te kaal van?
Wat doe je dan?
Simpel.
Je schrijft je last minute in voor een schrijfweekend bij een ervaren Thrillerauteur.
Marelle Boersma.
Meer leren over de opbouw van een verhaal.
Over hoe je de personages boeiend kan maken.
En coaching op je eigen verhaal.
Donderdagavond 22 uur schrijf ik me in.
Vrijdagmiddag 15 uur start het schrijfweekend.
Ja, inderdaad, de volgende dag.
Uit de workshops bleek al dat mijn verhaal qua opbouw en dergelijke goed in elkaar zat.
Ook Marelle had wat verhaal betreft weinig aanmerkingen.
Een leuk en verrassend verhaal.
Alleen … het aantal karakters …
Het is duidelijk.
Kill your darlings.
En dat werd deze darling, Vlek:
Vlek de schildpad
Bij de laatste workshop van Marelle, over spanningsbogen in het verhaal, heeft hij meteen zijn eigen boekopzet gekregen.
Hij is verhuisd van de zeebodem naar de woestijn.
Voor mij was het bijwonen van dit schrijfweekend heel fijn en inspirerend.
Je werkt niet alleen aan je eigen verhaal, maar leeft en denkt ook mee met de verhalen van de andere deelnemers.
Sommigen met veel schrijfervaring, anderen bezig met de contouren en de opzet van hun eerste boek.
Dat maakte helemaal niet uit.
Ook niet dat ik daar als kinderboekenschrijver bij aanwezig was.
Het heeft mij ondersteund in mijn schrijfproces.
Ook heeft het mij als schrijver laten groeien.
Het is fijn te weten dat je op de goede weg bent, en dat het zinvol is deze weg te blijven volgen.
Vaak ben je als auteur in je eentje aan het schrijven.
Marelle bood de veiligheid om alle verhalen tot in details met elkaar door te nemen.
In de workshops werd de uitleg door haar stap voor stap gegeven, waardoor het heel laagdrempeling toegangelijk is.
Wij hadden ervoor gekozen om zelf te koken, wat de samenhorigheid in onze groep nog erg vergrootte.
Kortom: zit je met een schrijfvraag, contact Marelle.
Wil je fijn lezen en creatief bezig zijn met je kinderen,, bestel een boek van de Droomvallei 🙂
PS: ik ben wel blij dat ik de schildpad kon laten verhuizen.
Het killen laat ik schrijftechnisch gezien toch nog maar even aan anderen over :).
De Droomvallei 